Το θαύμα της φύσεως

Ας μιλήσουμε λίγο για το λάθος στην κοινωνίας μας. Ή μάλλον για να είμαστε και πιο ακριβής ας μιλήσουμε για ένα από τα λάθη της κοινωνίας μας, ένα ακόμα στην στίβα των πολλών που όλοι προσπαθούμε να κρύψουμε στην ντουλάπα μας και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας πως δεν υπάρχουν. Ίσως φταίει και το επάγγελμα μου, βλέπετε εγώ είμαι μαία. Σήμερα όπως περπατούσα είδα μια κοπέλα, που αν κρίνω από την κοιλιά της, ήταν 6 μηνών έγκυος  η οποία φορούσε μπλουζάκι γνωστής αλυσίδας take away coffee και είτε σχόλασε,είτε μόλις έπιανε δουλειά. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, δεν μιλάμε για μια δουλειά γραφείου, με την άνεση σου, την ξεκούραστη θέση σου, φυσικά και οι έγκυες έχουν το δικαίωμα να εργάζονται εφόσον το επιθυμούν δεν είναι άρρωστες. Εδώ όμως τώρα μιλάμε για ορθοστασία και πίεση και το τρέξιμο που έχει ένα take away coffee και εγώ που δεν είμαι έγκυος δεν μου άρεσε αυτή η δουλειά όταν την έκανα, δεν μπορώ να φανταστώ έναν τρόπο να μην εξοντώνει μια έγκυο. Το τραγικό δεν είναι τόσο αυτό καθ’αυτό το γεγονός άλλωστε αν κοιτάξετε γύρω σας  παντού θα δείτε τέτοια περιστατικά. Το πραγματικά κακό είναι ότι ζούμε σε μια κοινωνία που όχι μονό δεν κρίνει και καταδικάζει τέτοια περιστατικά αλλά τα συγκαλύπτει γιατί μετά θα πρέπει να λάβει εκείνη την ευθύνη αυτών των ατόμων,κάτι που φυσικά αδυνατεί να κάνει. Και δεν θέλω μονό να το εξετάσω σε συλλογικό επίπεδο, ακόμα και σε ατομικό, τι κάνουμε εμείς; Ο μαγαζάτορας ασχέτως των κερδών του εκμεταλλεύεται την νομοθεσία του βασικού μισθού και κερδοφορεί σε πλάτες άλλων , γιατί ας μην κοροϊδευόμαστε δεν βγάζουν όλα τα μαγαζιά το εισόδημα του κυρ-Βασίλη με το μπακάλικο στην γωνία του σπιτιού μας. Μην σας πω πως ίσως ο κυρ-Βασίλης που είναι 30 χρόνια στην γειτονιά και τους  ξέρει  όλους βγάζει περισσότερα από εμάς. Και εμείς, εμείς οι πελάτες στηρίζουμε τέτοια καταστήματα γιατί ο καφές τους είναι φτηνός, ή ωραίος, ή δίπλα στο γραφείο μας και βαριόμαστε να πάμε ένα στενό παρακάτω. Και κάθε μέρα συνδράμουμε να έρθει ακόμα ένας άνθρωπος στην κοινωνία με πιθανά προβλήματα λόγω κακής κατάστασης της εγκυμοσύνης και τα παιδιά μας αύριο να δουλεύουν με την κοιλιά στο στόμα γιατί θεσπίσαμε τον νομό αυτόν πριν από χρονιά με την αδιαφορία μας. Και ναι εγώ πρώτη που είμαι νέα και γερή προτιμώ να δουλέψω μια ώρα παραπάνω κάθε μέρα να καλύψω το κενό της εγκυμονούσας συναδέλφου μου, που πολύ καλά κάνει και είναι στο σπίτι της σήμερα και ξεκουράζεται. Μπορεί η αλλαγή να μην έρχεται από έναν αλλά ας γίνουμε όλοι ο ένας του εαυτού μας. Θυμάμαι πως στην σχολή μου όταν είχαμε συμφοιτήτρια έγκυο της δίναμε πάντα μια θέση να κάτσει και τρέχαμε εμείς για δουλειές και για εκείνη. Και μιλάμε για σχολή κάτι που εσύ επιλέγεις αν θα το κάνεις ποσό μάλλον για την δουλεία όπου η κοινωνία σου στέρησε την επιλογή της ζωής σου και προκειμένου να προσφέρεις σε αυτόν που δημιουργείται μέσω εσένα πρέπει να εργαστείς  πολλές φόρες μέχρι και μια μέρα πριν τον τοκετό και πολλές φόρες  5 μέρες μετά τον τοκετό. Γιατί το θαύμα της φύσεως το καταντήσαμε να χαρακτηριστεί ως μια επέμβαση ρουτίνας