Η βία δεν γνωρίζει τίποτα παραμόνο την βία

Βλέποντας μια πολύ πλούσια και ωραία σειρά μπήκα σε διάφορες σκέψεις αυτές τις μέρες. Το ωραιότερο κατά εμένα με αυτή την σειρά δεν ήταν το φαντασιακό κομμάτι ή η περιπέτεια που χτυπούσε την αδρεναλίνη σου στα ύψη, δεν ήταν τα φανταστικά σκηνικά ή υπέροχες ερμηνείες. Ήταν το βαθύτερο και πιο ουσιώδης μήνυμα που σου περνούσε.

 Η βία δεν γνωρίζει χρώμα, θρησκεία , φυλή, πολιτισμό, χώρα ή σύνορα. Η βία δεν γνωρίζει ιδέες, σεξουαλικές προτιμήσεις, η βία δεν γνωρίζει τίποτα παραμόνο την βία.

Δεν έχει σημασία από που είσαι , σε τι πιστεύεις ή ποιον πηδάς , δεν έχει σημασία αν πιστεύεις σε έναν γεράκο με γενειάδα που στέκεται και σε κοιτάει από τα σύννεφα ή σε δέκα διαφορετικές θεότητες που έχουν προβοσκίδες και 6 χέρια, δεν έχει σημασία αν πιστεύεις σε πνεύματα αν δεν πιστεύεις σε τίποτα ή αν πιστεύεις στον άνθρωπο που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Ξέρεις τον πραγματικό άνθρωπο, αυτόν που ερωτεύεται την ψυχή και όχι τα γεννητικά όργανα , τον άνθρωπο που δεν βλέπει χρώμα αλλά την ίδια σάρκα από την οποία είμαστε φτιαγμένοι όλοι μας. Τον πραγματικό άνθρωπο μέσα σου που δεν συγκρίνει την ανθρωπιά του και την καλοσύνη του σε μια συνάρτηση με το πόσο μακριά του είσαι.

Δεν έχει σημασία λοιπόν τι είσαι αλλά ποίος είσαι . Και η καταγωγή σου, ο πλούτος σου , η παιδεία σου, η θρησκεία σου, το χρώμα σου και η σεξουαλικότητα σου δεν αφορούν κανέναν τους .

Τα δικαιώματα ενός ανθρώπου τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα ενός άλλου. Και δεν είναι δικαίωμα κανενός να σε κρίνει να σε κατηγοριοποιήσει να σε θέσει στο περιθώριο ή να σε στοχοποιήσει για τις επιλογές σου. Δεν αφορά κανέναν το με ποιον κοιμάσαι ή αν στο σώμα σου νιώθεις καλύτερα ως γυναίκα ή άντρας. Δεν αφορά κανέναν αν δεν νιώθεις την ανάγκη να πιστέψεις σε τίποτα ή αν νιώθεις την ανάγκη να προσεύχεσαι 10 φορές την μέρα. Δεν αφορά κανέναν σε ποιο σημείο της Γης γεννήθηκες και σίγουρα δεν αφορά κανέναν αν είσαι άντρας ή γυναίκα και πως επιλέγεις να ζήσεις την ζωή σου.

Ζούμε σε μια εποχή απίστευτων δυνατοτήτων, προόδου και ανάπτυξης και μου φαίνεται αδιανόητο ότι πρέπει να λογοδοτούμε και να κριθούμε για χαρακτηριστικά μας που δεν αφορούν κανέναν άλλο. Μου φαίνεται περίεργο πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που κρίνουν ένα βιβλίο από το εξώφυλλο και ξεχνάνε κάθε φορά που κοιτιούνται στο καθρέφτη να κρίνουν τους εαυτούς τους για τις πράξεις τους.

Και το χειρότερο είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αύριο θα πάνε στους ναούς να προσευχηθούν και να αγορεύσουν για την αγάπη του Θεού τους.

Οι ίδιοι άνθρωποι που θα δείρουν κάποιον επειδή είναι από διαφορετικοί χώρα, που θα δείρουν κάποιον επειδή είναι ομοφυλόφιλος ή transgender , που θα βιάσουν μια γυναίκα επειδή φορούσε προκλητικά ρούχα, που θα παρενοχλήσουν ένα παιδί επειδή είναι εύσωμο ή κοντό ή «άσχημο» ή «φυτό», που θα διαδηλώσουν και θα αλυσοδεθούν έξω από σχολεία προκειμένου παιδιά από άλλη χώρα να μην λάβουν εκπαίδευση, που θα πουλήσουν αμφίβολα φάρμακα για να μην υπάρξει ζημιά στις φαρμακοβιομηχανίες τους, που θα αφήσουν χωρίς χειρουργείο έναν άνθρωπο επειδή δεν μπορεί να δώσει «φακελάκι», που θα απορρίψουν μια γυναίκα για ηγετική θέση επειδή κάποια στιγμή θα κάνει παιδιά.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα δεις την Κυριακή στην εκκλησία, που θα διδάσκουν στο δημοτικό του παιδιού σου, που θα δίνουν συνεντεύξεις στα κανάλια ως λαμπροί γιατροί, που θα πλουτίζουν στις πλάτες των πελατών τους.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι η πραγματική βια στην κοινωνία μας. Οπότε αφήστε όλους τους άλλους να έχουν το δικαίωμα της επιλογής τους γιατί όσο και να προσπαθήσετε όσο και αν το έχει ανάγκη το μίσος μέσα σας δεν θα μπορέσετε ποτέ να τους το στερήσετε γιατί πάντα εκεί έξω θα υπάρχουν αυτοί που έχουν βρει τον άνθρωπο μέσα τους και είμαστε πιο πολλοί.