Merry Christmas then

True Story!!!

  Είναι Δευτέρα, έχεις ένα σωρό δουλειές που πρέπει να κάνεις και ένα σωρό υπηρεσίες να επισκεφτείς, όλες σε διαφορετικά σημεία της Αθήνας....Μεταφορικό δεν υπάρχει αλλά μην ανησυχείς γιατί στα δύσκολα το μετρό είναι πάντα δίπλα σου....μετά τις 9 όμως, γιατί σήμερα θα έχει στάση εργασίας., έτσι επειδή μπορεί. Έχοντας κοιμηθεί λοιπόν ελάχιστα για κάποιο λόγο, σηκώνεσαι πρωί πρωί για να προλάβεις ουρές και τα σχετικά....Και εκεί είναι που ξεκινάει η ιστορία μας....Σηκώνεσαι μεν, αλλά κοιμάσαι όρθιος και έχεις εκείνη την αίσθηση πως όλα θα πάνε λάθος..Πως κάτι θα συμβεί και θα βρεθείς αντιμέτωπος με παραπάνω δουλειές χωρίς να καταφέρεις να κάνεις τίποτα....το παραβλέπεις όμως γιατί είπαμε "dare to be the optimist" και ξεκινάς αυτή τη μικρή "οδύσσεια" σου..Μέχρι που φτάνεις στο πρώτο σταθμό....Δημόσια υπηρεσία νο.1...έχεις ενημερωθεί, έχεις όλα τα έγγραφα που χρειάζεται να έχεις μαζί σου και που σου έχουν πει να έχεις μαζί σου. Είσαι ο πρώτος στην ουρά και πηγαίνεις στον υπάλληλο για να ανακαλύψεις ότι σου λείπει ένα έγγραφο... ΕΝΑ @@ έγγραφο...και εκεί έρχονται τα πάνω κάτω....αυτή η μικρή αίσθηση αποτυχίας, αρχίζει να μεγαλώνει και μια κρίση πανικού είναι έτοιμη να ξεσπάσει...Απογοητευμένος, λοιπόν γυρίζεις σπίτι, έχοντας κάνει μια τρύπα στο νερό και σκέφτεσαι ποιο θα ήταν το καλύτερο μέρος για να εξαφανιστείς για πάντα εκεί και να ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου....Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις λεφτά για αεροπορικά για Κούβα, αποφασίζεις να προσπαθήσεις πάλι....Και εκεί είναι που έχεις κερδίσει το παιγνίδι! και ας μη το ξέρεις..Round 2 λοιπόν, εκτυπώνεις το έγγραφο, επιστρέφεις στην υπηρεσία και ο υπάλληλος σε περιμένει να σε εξυπηρετήσει πλήρως χωρίς γκρίνια (παραδόξως) και χωρίς τη βασική μιζέρια που πρέπει να έχει κάθε υπάλληλος που δουλεύει σε Δημόσια υπηρεσία....Δημόσια υπηρεσία νο.1 τσεκ, φύγαμε για την επόμενη....

Που βρίσκεται;! Μα φυσικά στην άλλη άκρη της Αθήνας....Παίρνεις το μετρό (ναι, η ώρα είναι περασμένες 10) αλλάζεις στο Σύνταγμα γραμμή και πάς στον Κεραμεικό...όχι για καφέ ή κάτι τέτοιο αλλά γιατί είναι ο πιο κοντινός σταθμός για να βγεις με τα πόδια στην Πέτρου Ράλλη....Φτάνεις Δημόσια Υπηρεσία νο.2 εξυπηρετείσαι αμέσως (I'm on fire!!!), μόνο που.... χρειάζεσαι ένα έγγραφο από τη σχολή σου το οποίο βέβαια μπορείς να το παραδώσεις εντός 2 μηνών και ηλεκτρονικά για να μη τρέχεις (ναι τελικά στο θέμα εγγράφων δε τα πάω και πολύ καλά) ....Φεύγεις από εκεί και τσεκάρεις τους χάρτες στο κινητό σου...Πάντειο Πανεπιστημιο, 6 λεπτά με το αμάξι, 40 λεπτά με τα ΜΜΜ....Και κάπως έτσι, βγάζεις ξαφνικά τον Bilbo Baggins που κρύβεις μέσα σου και ξεκινάς για την νέα σου περιπέτεια....Μετρό και τα σχετικά με προορισμό την Συγγρού....Το ευχάριστο σε όλα αυτά είναι ότι τα ΜΜΜ παρά τη στάση εργασίας τους, σε περίμεναν, γιατί τα ΜΜΜ δουλεύουν για σέναχαχαχαχαχαχα.....Άλλα όχι εντάξει δε θα γίνω από αυτούς....Σήμερα δε χρειάστηκε να περιμένω πάνω από λεπτό για κάθε επιβίβαση και μετεπιβίβαση που πραγματοποίησα...Φτάνω Πάντειο 10 λεπτά νωρίτερα από ότι έχω υπολογίσει, παίρνω τα έγγραφα που ήθελα και ξεκινάω για το μακρινό ταξίδι πίσω στο σπίτι...Μπαίνω στο μετρό και νιώθω ότι είμαι νικητής....Έχω παλέψει με τη γραφειοκρατία και έχω κερδίσει παρά τα πρώτα χτυπήματα που μου έριξε...Το βουνό που είχα να αντιμετωπίσω, δε μοιάζει πλέον τόσο μεγάλο και τρομακτικό.., Το έχω κατακτήσει....και μου πήρε μόνο 5 ώρες.....

Υ.Γ. Μετά από όλο αυτό το ταξίδι, μια μπύρα θα την έπινα άνετα....και μετά άλλη μία....και ίσως και μία ακόμα.

Υ.Γ.2 Όταν έχετε να κάνετε με δημόσια υπηρεσία, να έχετε μαζί σας μέχρι και τους βαθμούς από το δημοτικό σχολείο....Ποτέ δε ξές.....