Γεια σου όμορφη, τι κάνεις;
Σου γράφω για να σου πω το πόσο μου έλειψες. Έχει περάσει τόσο πολύς καιρός από τη τελευταία φορά που είμασταν μαζί, που μου φαίνονται αιώνες. Τόσο πολύς καιρός από τη τελευταία μας βόλτα, τότε που βαριόμουν και σε πήρα και γυρίσαμε όλη την Αθήνα. Από τη τελευταία φορά που δεν ήθελα να γυρίσω ακόμα σπίτι γιατί περνούσα καλά μαζί σου και έτσι πήγαμε περιφερειακά, για να καθίσουμε λίγο ακόμα μαζί, να απολαύσουμε τη νύχτα και το αεράκι της. Τόσο πολύς καιρός.
Και τώρα απλά έχεις φύγει. Έχεις φύγει γιατί κάποιοι άλλοι το αποφάσισαν και για τους δυο μας και κανείς από τους δύο μας δε ξέρει πότε θα ξανασυναντηθούμε. Όλοι μας λένε σε λίγες μέρες και οι λίγες μέρες περνάνε και γίνονται στο τέλος της εβδομάδας και εκείνο έρχεται και γίνεται στο τέλος του μήνα. Και έχουν περάσει πολλοί μήνες και ακόμα τίποτα. Και δυστυχώς θα περάσουν και άλλοι, πολλοί ακόμα. Βλέπεις θα χρειαστεί να λείψω για κάποιο διάστημα. Θα βρίσκομαι μακριά και δε θα μπορώ να έρχομαι να σε βλέπω τόσο συχνά όσο θα ήθελα.
Ξέρεις κάθε βράδυ που πέφτω για ύπνο, κοιμάμαι με την ελπίδα ότι αύριο το πρωί θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ακούσω τα ευχάριστα, πως είσαι έτοιμη και πως μπορώ να έρθω να σε πάρω. Και ένα χαμόγελο σχηματίζεται, γιατί σκέφτομαι το πόσο ώραια με κάνεις να νιώθω, το πόσο ελεύθερος. Και το πρωί έρχεται, αλλά το τηλέφωνο δε χτυπάει ποτέ. Και τότε νιώθω σα δέσμιος, που οι αλυσίδες του δε τον αφήνουν να πάει πουθενά, ανύμπορος να κουνηθώ και να αντιδράσω. Και εκεί είναι που με πιάνει ένα παράπονο, ένα γαμώ το. Σκέφτομαι, για ποιο λόγο να συνεχίσω να προσπαθώ και να είμαι καλός, όταν η μοίρα δε σε επιβραβεύει, αλλά αντίθετα επικροτεί όλους τους άλλους; Καμιά φορά οι σκέψεις αυτές γίνονται εντονότερες και πιάνω τον εαυτό μου να θολώνει, να μη σκέφτεται, έτοιμο να κάνει πράγματα τα οποία θα κοστίσουν πολύ ακριβά. Αλλά για την ώρα, ελέγχω αυτές τις σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα. Πλέον όμως όλο και πιο δύσκολα. Για αυτό σε παρακαλώ γύρνα πίσω σε μένα σύντομα.
Και όταν επιστρέψεις να ξέρεις έχουμε να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα, να κάλυψουμε πάρα πολύ χρόνο. Έστω και αν αυτός που μας απομένει είναι λίγος. Δε μας νοιάζει, θα τα καταφέρουμε. Για εμάς τους δύο μιλάμε. Έχουμε κάνει και χειρότερα πράγματα. Μέχρι τότε όμως να είσαι καλά και να μη το βάζεις κάτω. Σύντομα θα έρθει εκείνο το ευχάριστο τηλεφώνημα. Σύντομα θα είμαστε και πάλι μαζί!!!
Σου γράφω για να σου πω το πόσο μου έλειψες. Έχει περάσει τόσο πολύς καιρός από τη τελευταία φορά που είμασταν μαζί, που μου φαίνονται αιώνες. Τόσο πολύς καιρός από τη τελευταία μας βόλτα, τότε που βαριόμουν και σε πήρα και γυρίσαμε όλη την Αθήνα. Από τη τελευταία φορά που δεν ήθελα να γυρίσω ακόμα σπίτι γιατί περνούσα καλά μαζί σου και έτσι πήγαμε περιφερειακά, για να καθίσουμε λίγο ακόμα μαζί, να απολαύσουμε τη νύχτα και το αεράκι της. Τόσο πολύς καιρός.
Και τώρα απλά έχεις φύγει. Έχεις φύγει γιατί κάποιοι άλλοι το αποφάσισαν και για τους δυο μας και κανείς από τους δύο μας δε ξέρει πότε θα ξανασυναντηθούμε. Όλοι μας λένε σε λίγες μέρες και οι λίγες μέρες περνάνε και γίνονται στο τέλος της εβδομάδας και εκείνο έρχεται και γίνεται στο τέλος του μήνα. Και έχουν περάσει πολλοί μήνες και ακόμα τίποτα. Και δυστυχώς θα περάσουν και άλλοι, πολλοί ακόμα. Βλέπεις θα χρειαστεί να λείψω για κάποιο διάστημα. Θα βρίσκομαι μακριά και δε θα μπορώ να έρχομαι να σε βλέπω τόσο συχνά όσο θα ήθελα.
Ξέρεις κάθε βράδυ που πέφτω για ύπνο, κοιμάμαι με την ελπίδα ότι αύριο το πρωί θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ακούσω τα ευχάριστα, πως είσαι έτοιμη και πως μπορώ να έρθω να σε πάρω. Και ένα χαμόγελο σχηματίζεται, γιατί σκέφτομαι το πόσο ώραια με κάνεις να νιώθω, το πόσο ελεύθερος. Και το πρωί έρχεται, αλλά το τηλέφωνο δε χτυπάει ποτέ. Και τότε νιώθω σα δέσμιος, που οι αλυσίδες του δε τον αφήνουν να πάει πουθενά, ανύμπορος να κουνηθώ και να αντιδράσω. Και εκεί είναι που με πιάνει ένα παράπονο, ένα γαμώ το. Σκέφτομαι, για ποιο λόγο να συνεχίσω να προσπαθώ και να είμαι καλός, όταν η μοίρα δε σε επιβραβεύει, αλλά αντίθετα επικροτεί όλους τους άλλους; Καμιά φορά οι σκέψεις αυτές γίνονται εντονότερες και πιάνω τον εαυτό μου να θολώνει, να μη σκέφτεται, έτοιμο να κάνει πράγματα τα οποία θα κοστίσουν πολύ ακριβά. Αλλά για την ώρα, ελέγχω αυτές τις σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα. Πλέον όμως όλο και πιο δύσκολα. Για αυτό σε παρακαλώ γύρνα πίσω σε μένα σύντομα.
Και όταν επιστρέψεις να ξέρεις έχουμε να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα, να κάλυψουμε πάρα πολύ χρόνο. Έστω και αν αυτός που μας απομένει είναι λίγος. Δε μας νοιάζει, θα τα καταφέρουμε. Για εμάς τους δύο μιλάμε. Έχουμε κάνει και χειρότερα πράγματα. Μέχρι τότε όμως να είσαι καλά και να μη το βάζεις κάτω. Σύντομα θα έρθει εκείνο το ευχάριστο τηλεφώνημα. Σύντομα θα είμαστε και πάλι μαζί!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου