Όμορφο χαμόγελο

 
  (Το κείμενο αυτό, μας το έστειλε μια αναγνώστης μας για να το δημοσιεύσουμε. Την ευχαριστούμε πολύ!)


  Το απέναντι διαμέρισμα μόλις είχε νοικιαστεί. Οι κούτες και τα έπιπλα ανέβαιναν όλο το πρωινό στο τρίτο όροφο της πολυκατοικίας. Η Ερμιόνη, φοιτήτρια δημοσιογραφίας που έμενε μόνη της τα τελευταία τρία χρόνια (από τότε που ήρθε στην Αθήνα για τις σπουδές της), είχε περιέργεια για το πως θα είναι ο νέος της γείτονας.

  Είχε περάσει μια βδομάδα, χωρίς ωστόσο να έχει καταφέρει ακόμα να γνωρίσει το πρόσωπο που μένει απέναντι της. Ώσπου ήρθε το Σαββατόβραδο. Η Ερμιόνη, είχε κανονίσει να βγει με την παρέα της. Στην επιστροφή, κάποιες ώρες μετά, συνάντησε στο διάδρομο του τρίτου ορόφου τον άνδρα που είχε νοικιάσει το διαμέρισμα απέναντι από το δικό της. Ήταν ψηλός, καστανός, με όμορφα χαρακτηριστικά προσώπου. Είχε ένα υπέροχο χαμόγελο, που σε κέρδιζε κατευθείαν και εξέπνεε μια καλοσύνη και μια οικειότητα. Φορούσε ένα τζίν παντελόνι και ένα λευκό πουκάμισο, το οποίο κολλούσε πάνω στο κορμί του, σκιαγράφοντας διακριτικά το γυμνασμένο σώμα του. Το άρωμα του, ήταν διακριτικό, αλλά αρκετά μεθυστικό.

 Της έδωσε το χέρι του και της είπε χαμογελώντας
-"Άρης, είμαι ο καινούργιος σου γείτονας."
-"Ερμιόνη, καλώς ήρθες στην πολυκατοικία μας!"
-"Χαίρω πολύ για τη γνωριμία", απάντησε, καθώς εξέταζε όλο το κορμί της με το βλέμμα του. Το μπλε φόρεμα που φορούσε και τόνιζε το στήθος της, ήταν αρκετά εντυπωσιακό και ο Άρης δε μπορούσε να σταματήσει να τη χαζεύει. 
-"Και εγώ το ίδιο" είπε, νιώθωντας μια αμηχανία. Έβγαλε τα κλειδιά από τη τσάντα της, άνοιξε την πόρτα του σπίτιού της και τον καληνύχτησε καθώς την έκλεινε πίσω της.
Μπήκε στο δωμάτιο της και άρχιζε να αλλάζει. Στο μυαλό της, γυρνούσε ακόμα η συνάντηση που μόλις είχε στο διάδρομο της πολυκατοικίας. Ο Άρης της είχε φανεί πάρα πολύ γοητευτικός άνδρας και αφού ξέπερασε την πρώτη αμηχανία, ένιωσε μία υπερηφάνια που κατάφερε να τον εντυπωσιασεί και να μαγνητίσει το βλέμμα του. Έπεσε στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκε με τη σκέψη του.

  Την επόμενη μέρα, είχε προσκαλέσει το Γιάννη σπίτι της, προκειμένου να ολοκληρώσουν μια εργασία που είχαν αναλαβεί μαζί και έπρεπε να παραδώσουν σύντομα. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί στο κολέγιο και μαζί με την Κατερίνα είχα γίνει σύντομα μια δεμένη παρέα. Βέβαια δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Γιάννης είχε επιδιώξει κάτι παραπάνω με την Ερμιόνη, όμως εκείνη αδυνατούσε να τον δει με αυτό το τρόπο και κάθε φορά τον απέρριπτε διακριτικά χωρίς να τον πληγώνει. Ήταν κάτι στο οποίο ήταν πολύ καλή, καθώς δεν ήταν λίγοι οι άντρες που κατά καιρούς είχαν εντυπωσιαστεί από την ομορφιά της και είχαν προσπαθήσει να την γνωρίσουν λίγο καλύτερα.

  Ο Γίαννης χτύπησε το κουδούνι και η Ερμιόνη άνοιξε την πόρτα και τον υποδέχτηκε. Εκείνη τη στιγμή, ο Άρης έβγαινε από το διαμέρισμα του και είδε τους δύο φοιτητές να μπαίνουν μέσα στο σπίτι. Κούνησε το κεφάλι καλημερίζοντας την Ερμιόνη και χωρίς κάποια κουβέντα προχώρησε προς τις σκάλες.

  Έχοντας ξοδέψει όλο τους το Κυριακάτικο απόγευμα, η Ερμιόνη και ο Γιάννης είχαν επιτέλουνς ολοκληρώσει την εργασία τους. Ο Γιάννης ετοιμαζόταν να φύγει και η Ερμιόνη τον συνόδευσε μέχρι τη στάση του λεωφορείου, κατεβάζοντας παράλληλα και τα σκουπίδια. Επιστρέφοντας, βλέπει στην είσοδο τον Άρη. Την είχε δει που ερχόταν και την περίμενε να ανέβουν μαζί.

"-Καλησπέρα!", της είπε χαμογελώντας της.
"-Γεια σου", του απάντησε εκείνη.
"-Σε βλέπω κάπως πεσμένη, έγινε κάτι με το αγόρι σου;", την ρώτησε.
"-Με ποιον;", αναφώνησε η Ερμιόνη απορρημένη
"-Το παιδί που ήρθε το απόγευμα σπίτι σου. Τι δεν είστε μαζί;"
"-Όχι, όχι καμία σχέση", απάντησε εκείνη, αφήνωντας να της ξεφύγει ένα μικρό γέλιο.
"Είναι συμφοιτητής μου από τη σχολή και είχε έρθει να ολοκληρώσουμε μια εργασία που έχουμε αναλάβει και είμαι απλά λίγο κουρασμένη, αυτό είναι όλο"
"-Μάλιστα, κατάλαβα, εγώ μπερδεύτηκα. Σας είδα που αγκαλιαστήκατε το μεσημέρι και υπέθεσα ότι...." 
"-Όχι, όχι" τον διέκοψε εκείνη "είναι απλά φίλος." 

  Ο διάλογος τους είχε οδηγήσει ασυναίσθητα μέχρι το τρίτο όροφο. Βρίσκονταν και οι δύο μπροστά από τις πόρτες των σπιτιών τους. Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα προτού ανοίξουν τις πόρτες, με την ελπίδα πως κάποιος από τους δύο θα συνεχίσει τη κουβέντα, ιδανικότερα σε ένα από τα δύο σπίτια. Ήταν ξεκάθαρο, πως και οι δύο πλευρές ελκύονταν από την άλλη. Μάταια ωστόσο.

-"Καληνύχτα, καλή ξεκούραση", της ευχήθηκε ο Άρης, χαμογελώντας της άλλη μια φορά
-"Σε ευχαριστώ πολύ, επίσης καλό βράδυ", του απάντησε.

  Επιστρέφοντας στο σπίτι, η Ερμιόνη έκατσε για λίγο στο καναπέ και άνοιξε τη τηλεόραση. Σύντομα όμως συνειδητοποίησε πως το μυαλό της είχε μείνει στη συνάντηση που είχε με τον γείτονα της και στο χαμόγελο του, το οποίο την είχε μαγέψει. Η θερμοκρασία του σώματος της ανέβηκε και η ίδια κοκκίνησε για λίγο. Ο καινούργιος της γείτονας την είχε κερδίσει. Και ας μην γνώριζε τίποτα για εκείνον. Ο Άρης την είχε εντυπωσιάσει και αυτό ήταν αρκετό. Ήθελε να τον γνωρίσει λίγο καλύτερα.

  Το επόμενο πρωινό, η Ερμιόνη ετοιμάστηκε και πήγε στο κολέγιο. Συναντήθηκε με την Κατερίνα και το Γιάννη και όλοι μαζί κατευθήνθηκαν προς το αμφιθέατρο για το μάθημα. Μπαίνοντας μέσα, η Ερμιόνη πάγωσε για μια στιγμή. Δίπλα στο καθηγητή της βρισκόταν ο καινούργιος της γείτονας. "Τι γυρεύει αυτός εδώ;", απόρρησε και σύντομα έλαβε την απάντηση της.

-"Παιδιά, καλημέρα! Πριν ξεκινήσουμε το μάθημα θα ήθελα να σας συστήσω τον καινούργιο υποψήφιο διδάκτορα του κολεγίου μας, με τον οποίο θα κάνουμε μαζί το μάθημα της "Δημοσιογραφίας ΙΙ" τον κύριο Άρη Πετρόπουλο."

-"Καλημέρα και από μένα παιδιά" είπε ο Άρης καρφώνωντας το βλέμμα του στην Ερμιόνη και χαμογελώντας.....