Είμαι μαία

Έπιανα βάρδια εκείνη την ημέρα στις 15.00. Μπήκα στην αίθουσα τοκετών στις 14.30 όπου στο δωμάτιο των επιτόκων βρήκα την κυρία τάδε της οποίας τα νερά είχαν σπάσει από τις 7.00 το πρωί ενώ βρισκόταν επίσημα με εισαγωγή στο νοσοκομείο από τις 7.30. Είχε ακόμα διαστολή 2 εκατοστά προβλεπόταν μεγάλος τοκετός καθώς δεν αντιμετώπιζε καν ωδίνες. Θυμάμαι ήταν μια πολύ γλυκιά παρουσία, ιδιαίτερα χαμογελαστή αλλά μόνη της. Είχε ζητήσει να μην μπει κανείς μαζί της στον τοκετό οπότε τώρα περίμενε στο δωμάτιο της τόσες ώρες μόνη της. Είχε αρχίσει ήδη να αστειεύεται πως βαρέθηκε και θέλει να πάει σπίτι της να περιμένει. Ήταν το πρώτο της παιδί και το άγχος με την αμηχανία της φαινόντουσαν από μακριά. Στάθηκε όμως τυχερή βλέπεται λόγω της φύσεως του εργαστηρίου μου μπορούσαμε να διαλέξουμε μια επίτοκο και να μείνουμε μαζί της μέχρι να γεννήσει. Και δεν μπορώ να σας πω με ακρίβεια τι ήταν αυτό που με έκανε να την διαλέξω εκείνη την ημέρα αλλά έμεινα δίπλα της καθ’ όλη την διάρκεια παρόλο που ήμουν σίγουρη ότι δεν θα έχει γεννήσει μέχρι και να φύγω εγώ. Κάπου μετά τις πρώτες δύο τρείς ώρες που περάσαμε μαζί ενώ είχαν αρχίσει ήδη οι πόνοι αργοί σταθεροί και με διαστολή ακόμα 3 εκατοστά άρχισε να με ρωτάει την άποψη μου για την καισαρική τομή. Δεν είναι επιστημονικό κείμενο και ούτε εγώ είμαι επιστήμονας για να σας αναλύσω τα θετικά του φυσιολογικού τοκετού και για τις γυναίκες αλλά κυρίως για τα μωρά. Και μην με παρεξηγήσετε είμαι υπέρμαχος της δυτικής ιατρικής, απλώς εδώ μιλάμε για καθαρά προτερήματα και ασφαλείς μεθόδους. Προσπάθησα να της το εξηγήσω και εκείνης όμως όσο περνούσαν οι ώρες και εκείνη συνέχιζε με τους ήπιους αλλά αδιάκοπους πόνους της χωρίς διαστολή έβλεπα πως είχε ήδη αρχίσει να το αποφασίζει. Μια παρένθεση σε όλο αυτό να πω ότι με λύπη διαπίστωσα ότι μέσα σε όλες αυτές τις ώρες δεν είχε περάσει ακόμα ο γιατρός της να δει την εξέλιξη του τοκετού της. Στις 4 ώρες όπου ήρθε η αναισθησιολόγος, τότε έπιανε βάρδια τότε την βόλευε να κάνει τις αναισθησίες σε όλους τις επιτόκους ανεξάρτητα από το στάδιο του τοκετού τους και την εξέλιξη του. Όταν λοιπόν ήρθε η αναισθησιολόγος την ρώτησε για γενική αναισθησία και καισαρική τομή μετά την απάντηση της άφησε λίγο χρόνο να σκεφτεί πως θα συνεχίσει. Ο γιατρός ακόμα άφαντος να ελέγξει τη γυναίκα και να της λύσει τις απορίες της για την καισαρική. Η θέση μας σε τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ λεπτή , για όσους από εμάς έχουμε αίσθηση ηθικής απαγορεύεται να προσπαθήσουμε να μεταπείσουμε την γυναίκα ή να την κατευθύνουμε προς την δική μας άποψη. Ο τοκετός είναι δικό σας, και μόνο δικό σας έχετε το δικαίωμα να τον βιώσετε όπως εσείς επιθυμείτε και κανένας δεν μπορεί να σας κρίνει για αυτό εφόσον δεν θέτετε τον εαυτό σας και το μωρό σας σε κίνδυνο. Η ίδια όμως και αφού έχουμε περάσει 5 ώρες μαζί μου ζήτησε την άποψη μου, και παρόλο που της ανέφερα τα παραπάνω δηλαδή ότι είναι ο τοκετός της είναι δικαίωμα της , της είπα ότι εάν πάει για καισαρική πρέπει να έχει στο νου της ότι σε επόμενη κύηση θα είναι δύσκολο να μην ακολουθήσει ξανά την καισαρική. Τέλος θυμάμαι πως της είπα πως έχει ακόμα χρόνο να το αποφασίσει και πώς να ξέρει πως θα είμαι δίπλα της σε ότι αποφασίσει είτε στην καισαρική υποχρεωτικά από μακριά είτε να της κρατάω το χέρι στον φυσιολογικό τοκετό και ότι της προτείνω να δοκιμάσει λίγο ακόμα την υπομονή της. Σε αυτό το σημείο θέλω απλώς να πω ότι είχα σχολάσει, η εκπαίδευση μας είναι 4ωρη. Η γυναίκα αυτή έκανε όντως λίγη ακόμα υπομονή και ως δια μαγείας άρχισαν οι έντονοι πόνοι που οδήγησαν σε ταχεία διαστολή, για πότε άρχισε να με σφίγγει σε κάθε συστολή της, για πότε έγινε η επισκληρίδιος, για πότε μπήκαμε αίθουσα και κρατούσε επιτέλους τον γιο της στην αγκαλιά της κανείς μας δεν κατάλαβε. Για πρώτη φορά ένιωσα πραγματικά περήφανη για εμένα και την σχολή μου. Βοήθησα μια γυναίκα πέρα από το να φέρει στον κόσμο τον γιο της να κάνει υπομονή να δώσει την ευκαιρία στο σώμα της να αναλάβει δράση. Και σας υπόσχομαι ότι το θέαμα και η εμπειρία είναι μοναδική. Για πρώτη φορά σήμερα είμαι μαία.