Merry Christmas then

Καιρό έχουμε να τα πούμε. Θα έλεγες κανείς ότι ο χρόνος πρέπει να γιατρεύει τις παλιές πληγές αλλά με έναν μαγικό τρόπο όταν έρχεται η εποχή τους σαν να ανασταίνονται από τον τάφο τους που ήταν καλά κλεισμένες και έρχονται να σε στοιχειώσουν. Σαν την ταινία των Χριστουγέννων τα 3 φαντάσματα έρχονται και σε επισκέπτονται την νύχτα εκεί που όλοι έχουν κοιμηθεί και δεν μπορούν να σε ακούσουν να φωνάζεις. Στην νύχτα που είσαι μόνος σου και όλοι ονειρεύονται ενώ εσύ ξύπνιος ακόμη βλέπεις τον εφιάλτη. Πρώτα το παρελθόν έρχεται γεμάτο αναμνήσεις να νοσταλγήσεις, να θρηνήσεις ακόμη μια φορά όλους εκείνους που έφυγαν μια νύχτα σαν και αυτή που εσύ καθόσουν μόνος. Το παρελθόν που θα σου δείξει άλλη μια φορά τα λάθη σου και θα σου θυμίσει κάθε φορά που έκλαψες και πόνεσες, θα σου θυμίσει όλη την ντροπή και την ενοχή που ένιωσες θα σε κάνει να αναβιώσεις τον πόνο σου ξανά και ξανά μέχρι αυτό να ικανοποιηθεί. Να τραφεί από εσένα για να μπορέσει να μεγαλώσει το τέρας μέσα σου μέχρι να μην υπάρχεις εσύ αλλά μόνο αυτό. Και εκεί που έχεις πιστέψει ότι όλα τελειώσανε επιτέλους και μπορείς να συρθείς στην γωνία σου μόνος σου να ηρεμήσεις ξανά από το παρελθόν σου χτυπάει το ρολόι και έρχεται το δεύτερο φάντασμα. Τώρα θέλει να αξιολογήσει το παρόν σου , η καθημερινότητα τρέχει τόσο γρήγορα που ούτε εσύ δεν έχει προλάβει να το αξιολογήσεις, η κάθε σου μέρα περνάει και εσύ απλώς προσπαθείς να προλάβεις να τα κάνεις όλα ώστε να μην χρειαστεί να πάρεις χρόνο και να σκεφτείς. Έχεις φορτώσει το πρόγραμμα σου τόσο πολύ με μόνο σκοπό να μπορέσει να σε απασχολήσει αρκετά ώστε το μυαλό σου να μην μπορέσει να σηκώσει το χαλί για να δει τι κρύβεται από κάτω. Τόσα χρόνια αυτό το χαλί έχει μαζέψει όλη την βρωμιά του κόσμου, έχει κρύψει κάθε τι που σε έχει τρομάξει και ποτέ δεν ζήτησε κάτι πίσω από εσένα. Τρέχεις συνέχεια να ξεφύγεις και έρχεται τώρα η στιγμή που το φάντασμα αυτό θα σε κρίνει. Πως μπορεί όμως να σε κρίνει όταν δεν ξέρει πως εσύ περνάς την κάθε σου μέρα. Προσπάθησες και όλο αυτόν τον καιρό που δεν επέτρεψες στον εαυτό σου να σκεφτεί τίποτα είχες πειστεί κάπου μέσα σου ότι τα έκανες καλύτερα επιτέλους και ήρθε τώρα αυτό το φάντασμα να σου αποδείξει ότι τελικά έκανες λάθος γιατί όλο αυτό τον καιρό δεν ζούσες απλώς επιβίωνες και άφηνες τον χρόνο να περνάει από πάνω σου. Και σε γυρίζει πίσω και κάθεσαι πάλι στο κρεβάτι σου να σκέφτεσαι όλα όσα είδες και πως δεν μπορείς να αγνοήσεις πάλι , να προσποιηθείς πάλι πως ο κόσμος γυρίζει κανονικά και είσαι και εσύ κομμάτι του. Κάθεσαι και σκέφτεσαι όλα αυτά και απλώς περιμένεις το τρίτο φάντασμα να έρθει να σε πάρει στο επόμενο σου ταξίδι να μπορέσεις τουλάχιστον να δεις το μέλλον σου. Και περιμένεις και οι ώρες περνάνε, μπορείς πλέον να δεις τον ήλιο να προβάλλει όμως το φάντασμα του μέλλοντος δεν ήρθε ποτέ. Έμεινες το βράδυ όλο να κοιτάς τον τοίχο και να περιμένεις αλλά το μέλλον ακόμα δεν το ξέρεις.